Life is a beach

Lieve mensen,

Maandag 4 april kwamen we aan in Ho Chi Min City, oftewel Saigon. De stad van 10 miljoen inwoners en 8 miljoen scooters. We keken daarom ook onze ogen uit toen we de stad in kwamen rijden. Wow, wat enorm veel scooters. Overal, en het houdt gewoon niet op, nooit, het gaat 24/7 door. Crazy. 
Savonds zijn we richting de nightmarket gelopen en wat noodles gekocht in het supermarktje (7000 dong, dus ongeveer 15 cent betaald voor ons avondeten). We aten deze veel te hete noodles op een groot plein waar we lekker mensen konden kijken. Wat een actief volk zeg, de hele avond in het park badmintonnen, voetballen of skeeleren. Op een gegeven moment kwamen er weer studenten bij ons zitten om hun Engels te oefenen, ijverige studenten! Het was leuk om weer met de locals te kletsen, maar na 1,5 uur en zes studenten om ons heen, vonden we het weer genoeg geweest en zijn we terug naar het hostel gegaan. Lekker gaan slapen.

5 april. Vanmorgen vroeg opgestaan want we gingen naar het war museum. Ik vind musea altijd wel interessant, maar ik heb nog nooit gehad dat ik zo onder de indruk was. Wow, zo heftig. Allemaal foto's van fotografen die in de oorlog mee gingen naar het front om de gruwelijke gevechten, massamoorden en martelingen van de oorlog vast te leggen. Echt vreselijke foto's om te zien en om daar het verhaal bij te lezen. Een foto van een hele familie, angstig bij elkaar, waar als beschrijving bij stond: "ik maakte deze foto, liep weg en hoorde de schoten. Ik keek nog even om en ik zag de lichamen vallen." Zo verschrikkelijk bizar... En toen we dachten dat we alle gruweldaden gehad hadden, kwam nog de 'agent orange' zaal, het vergif wat de Amerikanen over dorpen heen gooiden. De effecten daarvan waren brandwonden, vervormingen, foetussen die aan elkaar groeiden, blindheid en nog zo veel meer verschrikkelijks. En nu nog steeds, in 2016, zijn de gevolgen van dit gif zichtbaar bij de bevolking. Zelfs in de tweede/derde generatie na de oorlog hebben kinderen afwijkingen/vergroeiingen. Te ziek voor woorden... Je snapt denk ik wel dat we even moesten bijkomen toen we het museum uitliepen. We zijn door de stad gaan lopen, maar kwamen al snel tot de conclusie dat het eigenlijk veeeeelste warm was om door de stad te lopen. Dus wat doe je dan? Naar de bios! Echt een film uitgekozen waar we in Nederland ook absoluut naar toe zouden gaan...: Spider-Man vs. Superman. Het was een vette film, en voor nog geen 2 euro naar de bioscoop is ook wel een keertje leuk! Plus dat we de hitte even goed ontweken hebben, want toen de film afgelopen was, was het al lekker afgekoeld buiten. 
Savonds zijn we met wat mensen van het hostel gaan eten en daarna hebben we een kroegentocht gedaan met het hostel. De straten lijken hier een beetje op die van Kho San Road, Bangkok. Ook zo druk, veel proppers en veel neonlichten én erg veel barretjes! Het was een leuke avond!

Pffff de volgende ochtend, 6 april, zeer vroeg op. Om 7 uur ging de wekker want we gingen naar de Chi Cu Tunnels. In deze tunnels hielden de Vietcong zich verscholen voor de Amerikanen. Een groot gangenstelsel, met enorm lage, kleine en donkere gangen. We kregen uitleg over wat ze daar allemaal deden, welke vallen ze hadden uitgezet en wat voor andere trucjes ze gebruikten om te Amerikanen te slim af te zijn. Een grappig voorbeeld vond ik dan de Vietcong allemaal sandalen droegen. Niet was voornamelijk makkelijk omdat het snel opdroogde en niet zo erg stonk, maar ze hadden de sandaal zo ontworpen dat het leek alsof je ze achterstevoren aanhad. Hierdoor leken de sporen in de modder alsof ze de hele andere richting op waren gelopen, waardoor ze de vijand op een dwaalspoor zetten. Zo simpel en zo geniaal bedacht als je niet de tanks en de vliegtuigen hebt die je tegenstander wel heeft. Aan het eind van de tour mochten we ook zelf door zo'n tunnel kruipen. Het is zo klein dat je als een soort eend erdoorheen moet waggelen, op je hurken, in het donker. Zo bizar. De ingangen zijn overigens ook erg klein. Je moest de deksel boven je hoofd houden als je erin zakte, anders pasten je schouders niet door het gat. Echt claustrofobisch. En Bien en ik waren zelfs te lang om naar beneden te zakken, dat onze benen vast bleven haken waardoor we de bocht niet konden maken zegmaar.
Terug in de stad hebben we even wat dingen uitgezocht en geboekt voor het vervolg van de reis en savonds lekker gaan eten aan het leuke straatje. Daarna lekker op tijd naar bed gegaan. 

7 april hebben we de meest spontane actie van onze reis tot nu toe gedaan. Lieve lezers (vooral opa en oma en m'n ouders (maar die weten het al)); niet schrikken. Nadat we een shotje tequila hebben genomen om wat moed in te drinken, hebben we gaatjes laten zetten in een tattooshop!! Een tweetje gaatje naast de oorbellen die we al hadden. We hebben een goede tattooshop uitgekozen en goed research gedaan dat het allemaal schoon was enzo, en het toen maar gewoon gedaan!! Het deed een beetje pijn omdat het gepiercd werd, maar het was te doen.   We wilden iets wat ons aan onze reis herinnert als we weer terug zijn. En nu op de helft van de reis vonden we dat een goede gelegenheid. Dus nu zijn we beiden de trotse eigenaren van een tweede gaatje!
Smiddags hebben we eigenlijk niet zo heel veel meer gedaan, naast onze serie kijken in een cafeetje! We hebben op tijd avond gegeten omdat we daarna de nachtbus zouden nemen naar ons eerste echte eiland van onze reis: Phu Quoc.

8 april: smorgens om 5 uur kwamen we aan bij de pier waar de boot lag die ons naar het eiland zou brengen. De boot ging alleen pas om half 8, dus in de tussentijd hebben we onze slaap ingehaald in de hangmatten die daar hingen. De boot was nog best wel luxe, met eigen plekken en een flesje water. Na twee uurtjes varen kwamen we aan op Phu Quoc. We hebben de middag doorgebracht op het strand. Het was echt zo heerlijk relaxt. Na het drukke Ho Chi Min was dit echt een rustige en stille plek, waar je eigenlijk alleen maar de zee hoorde. Aan het eind van de middag hebben we de zonsondergang bekeken aan een tafeltje op het strand met een biertje erbij. Dit is de enige plek in Vietnam waar je de zo'n echt in de zee ziet zakken, en het was echt een mooi gezicht! S'avonds lekker op het strand gegeten en daarna gaan slapen.

9 april hebben we in de morgen scootertjes gehuurd. Met nog een ander meisje, Jard, zijn we naar Sao Beach gereden. Een tocht dwars over het eiland heen. We hadden al gehoord dat Sao beach zo'n strand was die je op de foldertjes zag staan, en waarvan de foto's waren als je het eiland zou googlen. Toen we aankwamen keken we onze ogen uit, wauw, zo mooi!! Echt een bountyeiland: helderblauwe zee en een parelwit strand én natuurlijk nog de tropische palmbomen. Prachtig!! We zochten een ligbedje uit en hier brachten we onze dag door. Lekker gezond en gezwommen, prima dagactiviteit. 
Aan het eind van de middag zijn we weer teruggescooterd om nog op tijd te zijn voor ons biertje bij de zonsondergang. Elke keer is de zonsondergang net iets anders maar altijd is het weer mooi! We hebben daarna wat gegeten bij het hostel en daarna nog een drankje gedronken op het strand.

10 april. We hadden de scooters voor drie dagen gehuurd dus vandaag gingen we weer op pad. We wilden voor de laatste nacht nog in een huisje aan het strand slapen, dus Bien en ik zijn wat resorts afgegaan om te vragen of ze wat aan het strand hadden en vooral of het voor een goedkope deal kon. Al die huisjes waren natuurlijk de hoofdprijs maar wij kregen het toch voor elkaar om het voor de helft, of minder dan de helft te krijgen. Uiteindelijk vonden we het perfecte huisje aan het strand. Jard en nog een ander meisje hadden ook wel interesse dus we hadden een vierpersoonshuisje genomen. 
Na deze zoektocht zijn we een tochtje gaan maken op de scooter. We wilden wat verlaten strandjes ontdekken, maar dat was nog best lastig. Überhaupt de weg vinden was erg lastig vandaag, want meteen al belandden we ergens op een zandweggetje met alleen maar kleine hutjes. Dat kon niet de juiste weg zijn. Omdat we redelijk laat waren vertrokken, konden we ook niet heel ver meer scooteren. Uiteindelijk vonden we wel een strand (weer na echt een zand en stof weg), dus daar hebben we maar even een 'verkoelende' duik genomen. Het water was echt heel erg warm, dus het leek net alsof je in een warm bad stapte. Nadat we weer een beetje opgedroogd waren, zijn we weer richting het hostel gescooterd. 
We hebben s'avonds gegeten bij een lokaal tentje. Ik had amper honger omdat ik me niet heel lekker voelde, dus ik nam een salade. Was niet de lekkerste salade, maar het mannetje die het bracht was zo schattig, hij was zo blij en alleen maar aan het lachen dat het niet meer uitmaakte dat het niet zo lekker was. 

11 april. Vandaag was Jard jarig dus we hadden een kleinigheidje voor d'r gekocht, een armbandje met I love Phu Quoc. Daarna zijn we, samen met Chantal, het andere meisje naar ons resort gegaan. We hadden een prachtige bungalow met uitzicht op de zee. Twee meter lopen en we waren op het strand, oh dit was zo chill na alle slaapzalen met harde bedden, deze luxe hadden we echt even verdiend, ook al zat het ver boven ons budget. Nadat we onze tassen hadden gedumpt, zijn we weer naar Sao Beach gereden. Wauw het was weer zo chill! Zo mooi! Weer lekker gezond en lekker in de zee gelegen. Heerlijk! 
Aan het eind van de middag zijn we hard naar huis gescooterd omdat we de zonsondergang nog wilden zien, onze traditie met het biertje in stand houden. We waren net op tijd om de laatste tien seconden van de zon te zien haha! 
Daarna hebben we lekker getut in ons hutje en met jurkjes aan en mooie make-up zijn we gaan eten op het strand, als verjaardagsdinertje voor Jard. Daarna zijn we lekker gaan slapen in onze lekkere bedden.

12 april. Vandaag werden we wakker in onze bungalow aan het strand. Eindelijk een luxe ontbijtje op het strand, met een buffetje waar je alles zelf kan kiezen, heerlijk, dat was lang geleden. Daarna lekker een ochtendje op het strand doorgebracht en daarna moesten we helaas onze tassen inpakken om naar het vliegveld te gaan, terug naar HCMC (Ho Chi Min City). 
Toen we wilden inchecken op het vliegveld, vertelde het vrouwtje dat ze ons bij de exit had gezet, omdat daar meer beenruimte is. Daar waren we natuurlijk erg blij mee. Na een vertraging van een half uurtje, mochten we plaatsnemen in onze stoelen met lekker veel beenruimte, echt chill! De vlucht was echt zo kort, in veertig minuten waren we alweer in HCMC. Het was echt opstijgen en landen. 
S'avonds noodles gehaald in de supermarkt en opgegeten in een restaurantje. Hier konden we lekker mensen kijken, mijn favoriete hobby. Vooral in Azië omdat hier echt de meest bizarre mensen rondlopen. Daarna lekker gaan slapen omdat we de dag erna vroeg een tour gingen doen naar de Mekong Delta.

13 april. Vandaag vroeg opgestaan voor de tour naar de Mekong. We hadden dezelfde tourguide als toen we naar de tunnels waren. Fun! We werden met z'n allen in de bus gestopt naar de eerste stop, een pagoda. Was wel cool om weer eens een tempel te zien. Dat was lang geleden. Er waren hele grote buddhas. Daarna werden we naar een boot gebracht. We vaarden over de Mekong, de langste rivier van Azie ( we hebben er in Laos ook al twee dagen overheen gevaren). Allemaal dorpjes op het water. De gids zei dat het water zakte en dat er over een paar jaar geen water meer is daar, dus mocht je van plan zijn om nog een keer naar Vietnam op vakantie te gaan, doe het snel!! We kwamen uit op een lunchplek tussen grote palmbomen. Hier lekker geluncht en daarna weer in de boot verder gevaren naar de kokosnootfabriek. Nouja, fabriek... Het was gewoon een hutje waar ze bezig waren met producten gemaakt van kokos. Ja het was echt zo'n toeristische tour wat we deden haha. Het spannendste van daar was nog ( Melissa misschien moet je de komende zinnen even overslaan, gaat over je favoriete dier;)) dat er een grote slang was die je om je nek kon leggen. Ik vond het reuze spannend maar heb het toch maar even gedaan, zo'n 20 seconden haha, te eng omdat hij mijn angst ook voelde (dit zei zo'n vrouwtje) ging hij ook bewegen, dus ik heb de slang snel maar weer aan iemand anders gegeven. 
Hierna gingen we in kleine bootjes door de jungle varen, tussen allemaal grote palmbladeren door. We kregen allemaal weer zo'n typisch hoedje op (jep bejaardentour). Daarna kwamen we aan bij een honingfabriek. Ook weer gewoon een hutje waar we wat thee kregen met enorm veel honing. Het smaakte een beetje hetzelfde als pure limonade drinken, zo zoet. Er kwam nog een lokaal bandje optreden, met alleen maar hele oude mannen, te schattig, ze waren negentig ofzo. Toen we de thee ophadden zijn we weer in de bus gestapt naar Ho Chi Min. De tour was niet heel bijzonder maar we hebben hierdoor toch nog het laatste grote gebied gezien van Vietnam wat we nog niet hebben gezien. 
S'avonds zijn we weer naar de bioscoop gegaan. Dit keer was The Huntsman aan de beurt. Vette film! Daarna zijn we nog even een drankje gaan drinken met Victor, een jongen die we uit Pai (Thailand) kennen. En daarna gaan slapen, omdat we morgen weer vroeg de bus hebben.

Morgen laten we het fantastisch mooie, bijzondere en warme Vietnam achter ons en nemen we de bus naar ons laatste nieuwe land: Cambodja. Ik heb echt genoten van Vietnam! Dit is absoluut niet de laatste keer dat ik hier was, ik kom zeker weten nog een keertje terug!!! Maar ik ben ook zeer benieuwd naar Cambodja en ik heb ook zin om dat land te ontdekken!

Liefs Ilse