Trouble in paradise

Lieve mensen,

14 april kwamen we aan in het laatste nieuwe land van onze reis: Cambodja. Na een busrit van zo'n zeven uur door een droge, dorre, rode vlakte, wat meer lijkt op de savanne dan Azie, inclusief een bezoekje aan de douane, arriveerden we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Het stadje was best wel uitgestorven door het Khmer Newyear, dus er was niet heel veel te doen. Het hostel waar we in zaten (MadMonkey) was wel echt heel chill, dus savonds lekker daar gegeten en een biertje gedronken op de rooftopbar. Hier kwamen we Thomas tegen, een jongen die ook op de Breul heeft gezeten en met Michiel de musical heeft gedaan. Weer erg toevallig allemaal. Hij wilde morgen wel mee naar S21 en de killingfields.

15 april. Vandaag hadden we om 9 uur afgesproken met Thomas om naar het S21 museum en de killingfields. Dit zou een heftig dagje worden aangezien Cambodja een afschuwelijke geschiedenis kent. In 1975 valt het rode Khmer leger Phnom Penh binnen en dwingt de bevolking naar het platteland te verhuizen. Het land was tot '78 helemaal in zichzelf gekeerd, niemand wist wat er binnen de grenzen afspeelde. En wat er zich afspeelde was vreselijk: mensen die een opleiding hadden gedaan, in de stad woonden, leraar waren, of alleen al een bril droegen, werden massaal opgepakt en gevangen genomen, gemarteld en daarna vermoord. Het S21 museum was de gevangenis waar alle mensen vastzaten, omdat ze zogenaamd banden hadden met de CIA of spionnen waren. Het brute was dat het daarvoor een schoolgebouw was, dus de schoolborden hingen nog aan de muur. Met een audiotour werden we door deze vreselijke plek geleid. Er waren vooral veel foto's van alle mensen die daar gevangen zaten, aangezien ze alles vastlegden (zelfs als ze dood waren...). Ze werden dagelijks gemarteld en elke gevangene moest elke dag een nieuwe leugen bedenken van een zonde waardoor de bewakers een reden hadden om de gevangene te martelen. Als je geen leugen meer wist van een zonde (bijvoorbeeld ik heb iets gestolen) werd je vermoord. Wat me vooral is bijgebleven zijn alle foto's van de kinderen die daar zaten. Ze werden op de foto gezet als administratie, en om iedereen recht te laten zitten, moesten ze op een apparaat zitten met een schroevendraaier achter hun hoofd, die dan tegen hun hoofden aan drukte, bizar. Het was echt heel gek om rond te lopen op een plek waar zo'n 40 jaar geleden zulke vreselijke dingen zijn gebeurd. En niemand wist wat er zich precies binnen de gevangenismuren afspeelde. 
Na dit heftige museum zijn we in de tuktuk doorgereden naar de killingfields. Hier werden alle gevangenen massaal, geblinddoekt heengebracht. Ze kregen te horen dat ze gingen verhuizen, maar dit was hun laatste bestemming. Ze zaten allemaal vast aan touwen en geblinddoekt werden ze naar een diep gat gebracht waar ze vervolgens met een knuppel op hun hoofd werden doodgeslagen en in het gat vielen. En als ze dan nog niet helemaal dood waren, gooide het leger er ook nog een even vergif overheen, ook tegen de stank... Ik weet het, het klinkt echt gruwelijk, als je het niet aankan moet je de volgende paar zinnen maar even overslaan, want er komt nog meer... Van wat ik nu ga vertellen is echt het gruwelijkste oorlogsverhaal wat ik ooit heb gehoord: er waren natuurlijk ook veel moeders met kinderen. Die moesten natuurlijk ook dood. De Cambodjaanse cultuur is dat vrouwen  hun lichaam bedekken met kleding. Ze moesten bij die killingfields allemaal naakt (waarschijnlijk werden ze ook nog verkracht) voordat ze werden vermoord, waardoor het nog een tikje erger werd voor ze (zelfs in 2016 bedekken de vrouwen hun lichamen hier, ze gaan met lange spijkerbroek en al de zee in, dus het moest verschrikkelijk vernederend zijn geweest om daar hun laatste levende momenten naakt te moeten staan). De baby's pakten ze bij hun voetjes vast en slingerden ze hard tegen de boom... Onmenselijk. Echt vreselijk. Ze gebruikten ook geen kogels, dat was te duur en dat maakte teveel lawaai waardoor de omgeving nieuwsgierig zou worden naar wat er binnen de muren van dat veld zou afspelen. Daarom draaiden ze ook de hele dag door allerlei nationale volksliederen, dus het laatste wat al die mensen hoorden was zenuwachtige muziek van hun eigen land terwijl ze door hun landgenoten werden vermoord. Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van zo'n 2 miljoen mensen, in een land waar maar 7 miljoen mensen leefden. Pff heftig heftig. Er is bij de killing fields een monument gemaakt ter nagedachtenis van alle slachtoffers. Deze is ook zeer indrukwekkend, het bestaat namelijk uit twaalf lagen van allemaal schedels van vermoorde mensen. Er was ook onderzocht hoe ze om het leven waren gekomen; bijlen, hamers en houten stokken waren oorzaken, zo bizar. Heel erg indrukwekkend om zo de geschiedenis van zo'n land te leren kennen, waar je eigenlijk helemaal niets vanaf weet. 
Na deze twee vreselijke locaties zijn we naar een bakkerijtje gegaan en onze gezamenlijke serie Suits gekeken. S'avonds weer lekker bij het hostel gegeten, veel westers, weinig lokaal voedsel in Cambodja. Daarna begon het feestje al in het restaurant met allemaal gratis shotjes en ging daarna door boven op de rooftopbar. Daarna gingen we met meiden die we hadden ontmoet naar de kroegentocht wat ook echt een groot feest was. Lekker gedanst en buckets gedronken, even alles vergeten van wat we die dag allemaal hadden gezien. 

De volgende dag,16 april, wilden we eigenlijk een zwembaddagje houden voordat we de bus zouden hebben naar Kampot, maar net vandaag hadden ze de hele dag nodig om het zwembad schoon te maken. Typisch. Dan maar weer naar de bakery voor de serie. Smiddags namen we de bus naar Kampot. Hier zaten we in hetzelfde hotelketen als phnom Penh dus weer lekker daar gegeten. S'avonds optijd naar bed gegaan omdat we nog wat uurtjes in te halen hadden van de vorige nacht.

17 april. Vandaag hebben we een scooter gehuurd. We reden naar een nationaal park waar je een berg op kon rijden. Bovenop had je een spookstadje, Bokor, klinkt al griezelig he?! De tocht was lang maar erg mooi, omdat er veel meer bomen waren dan in de rest van Cambodja waar we tot nu toe door heen zijn gereden. Dat waren vooral erg droge stukken waardoor het leek alsof we op de savanne reden in Afrika ipv Cambodja. Boven aangekomen leek het wel een sovjetstadje met wat grote gebouwen en fabrieken, het zag er zo gek uit. We reden verder langs een griezelig kerkje die uit de mist tevoorschijn kwam en toen was mijn nieuwsgierigheid gewekt om even een kijkje binnen te gaan nemen. Doodsbang liepen we naar binnen, angstig voor wat we eventueel zouden aantreffen, spoken, heksen of enge personen, maar het viel mee. Er was niemand binnen gelukkig! Wel vet om even in zo'n verlaten kerkje te kijken. Daarna doorgereden naar een ander verlaten landhuis. Enorm groot met uitzicht op de kustlijn. Creapy om door heen te lopen, maar er waren helaas genoeg andere toeristen dus het viel allemaal wel mee. Toen weer de hele weg terug naar beneden gescooterd, echt cool. We hebben even geluncht in Kampot en zijn daarna doorgereden naar het Secret Lake. De weg ernaartoe was helaas erg slecht, alleen maar oranje zand en erg hobbelig. Schijt irritant om te rijden, vooral als er dan nog andere scooters hard voorbij komen rijden en een enorme stofwolk creëeren. Het geheime meer was niet echt geheim meer, aangezien het vol lag met zwemmende locals. Daarna zijn we terug naar het hostel gescooterd en even gerelaxt in de kamer. Savonds hebben we in het stadje gegeten en daarna weer op tijd gaan slapen, moe van deze drukke dag. 

18 april. In de morgen hebben we de bus gepakt naar Sihanoukville. Toen we daar aankwamen zijn we door het stadje gelopen. Leuke winkeltjes met allemaal dezelfde souvenirs. We gingen in een tentje aan het strand een colaatje drinken en meteen werden we omringd door kinderen die ons armbandjes wilden verkopen. Ze gingen maar niet weg en toen een te schattig jongetje zei dat ie een touwtje in m'n haar kon maken, was ik verkocht. Nu heb ik dus een gekleurd touwtje in m'n haar, haha! Savonds gegeten en daarna wilden we uitgaan, omdat sihanoukville een partystad schijnt te zijn, alleen was het helemaal uitgestorven. Er waren alleen maar oude vieze, vrijgezelle,  westere mannen die hier op zoek waren naar een jong Aziatisch meisje. Hier voelden we ons niet helemaal bij op ons gemak, dus we zijn lekker gaan slapen.

19 april. We wilden een fiets huren om naar een ander strand, 7 km verderop, te fietsen, maar het was nog knap lastig om fietsen voor onze lengte te vinden, alle fietsjes zijn kinderfietsen hier. Uiteindelijk hadden we een soort van mountainbikes gevonden en zijn we op pad gegaan. Mennnn wat was dat heet! Er is nergens schaduw omdat de zon recht boven je staat.  Het strand was redelijk uitgestorven, op de locals na. Ze zee is hier gewoon heet, ongelooflijk, je wil afkoelen, maar dat is gewoon niet mogelijk in de zee. Daarna zijn we weer teruggefietst en gechilld in de aircokamer. Dat was echt te chill! Savonds gegeten en daarna lekker gaan slapen, helemaal moe van de zware fietstocht haha. 

20 april. Vandaag hebben we de boot genomen naar Koh Rong Samloem, een eiland. We werden opgehaald met een ander bootje om naar het strand van ons hostel te gaan. Er zijn volgens mij niet echt wegen op dit eiland dus alles moet per boot vervoerd worden. Dit hostel heeft gewoon een eigen strand met hangmatten en schommels in de zee, echt te chill. Je kan verder ook niet heel veel doen hier dan relaxen, heerlijk. We zijn smiddags eerst gaan kaarten met wat mensen en daarna lekker gaan schommelen in de zee. S'avonds gegeten en daarna gezellig gekletst met een ander Nederlands meisje. Daarna naar bed gegaan, het is een kamer met maar aan een kant een muur, de rest is open, waardoor je kan uitkijken op de zee. Niet heel lekker geslapen aangezien er geen airco is dus het was echt stikken in bed helaas. 

21 april. De volgende morgen zijn we na het ontbijt op de boot gestapt om te gaan snorkelen. We stopten onderweg een paar keer op uit de boot te springen voor het snorkelen. Het was echt mooi! Super veel visjes gezien, soort nemo visjes en de mooiste was een panterprintvis. Het koraal was ook bijzonder om te zien, met overal zee-egels ertussen door. We stopten ook ergens op zee om te gaan vissen. Dit doen ze hier niet met vishengels of met netten, nee met een lege fles water en een touwtje eraan met haakje. Dat draadje gooi je de zee in en hopen maar dat je een visje vangt. Bien had al super snel een vis! Echt goed! Mijn vistalent bleek helaas niet aanwezig te zijn, want het is mij niet gelukt om een visje aan de haak te krijgen. Gelukkig hadden de mannetjes die mee waren al super veel visjes gevangen. We stopten bij een super mooi strand met prachtig blauw water waar wij mochten zwemmen en waar de jongens het eten klaar maakten. Ons eigen gevangen visjes met rijst, nooit gedacht dat ik dat ging eten als slechte eter (die vis keek me aan, iew) en al helemaal nooit gedacht dat ik het nog lekker vond ook!! Na het eten nog naar een snorkelplek gevaren en daarna terug naar ons eigen strand, waar we chill in zitzakken een boekje gingen lezen. 
Savonds was er een full moon party in de jungle. We hadden grote twijfels of we er heen zouden gaan omdat ik niet helemaal fit was en we zouden pas om half 9 de volgende morgen worden opgepikt met de boot terug naar het hostel. Uiteindelijk toch overgehaald, yolo, gewoon gegaan. Het was nog een hele tocht om op het feestje te komen. We moesten namelijk een trap op van duizendmiljard treden. Veel treden waren ook niet eens treden meer, het waren gewoon stukken zand met een boomstam. Redelijk gevaarlijk om er in het donker te lopen. Maar het is goed gegaan en we kwamen heel, maar helemaal bezweet aan op het feestje. Er waren helaas niet heel veel mensen en de muziek was ook wel wel ruk. Maarja, we hebben ons prima vermaakt met een beetje dansen en mensen kijken. We zijn op een gegeven moment in hangmatjes gaan liggen die de organisatie ook had neergezet (beste idee ooit), en hebben daar even in gerelaxt. Wachtend totdat het weer licht werd en het verantwoord genoeg was om die enge trap weer af te lopen. Het was nog best wel een mooie wandeling, omdat ze zon net op was. Heel bijzonder om smorgens rond 7 uur door de jungle te lopen. Het feestje was een beetje tegengevallen maar we hadden het niet willen missen. We vonden op het strand redelijk snel een vissersbootje die ons naar ons hostel wilde brengen, super chill!!! Daar hebben we even ontbeten en daarna lekker in bed gaan liggen.

22 april. Rond een uurtje of een werden we wakker. We deden onze bikini aan en gingen lekker in de hangmatten liggen om uit te brakken. Het is echt een paradijs hier en echt een chille plek om bij te komen van de heftige nacht. Savonds waren we eigenlijk te moe om nog sociaal te doen dus we zijn in bed gaan liggen en een boekje gaan lezen en daarna op tijd slapen.
23 april. Vandaag moesten we uitchecken en werden we terug naar de pier gebracht met het bootje. We wilden alleen nog niet dit eiland verlaten dus we gingen op zoek naar een betaalbare bungalow aan het strand. Wonderbaarlijk genoeg was het bij de eerste receptie al raak en hadden we eindelijk weer eens onze eigen privekamer, heeeerlijk!! De hele middag doorgebracht in onze voortuin, het strand. De zee is hier ook zo mooi, helder blauw en heel rustig waardoor het heel chill is om er de hele middag in te liggen (en daardoor ook redelijk te verbranden, oeps). Ik word ook niet echt bruin, maar m'n lichaam verandert in één grote sproet. Ik heb nog nooit zoveel sproeten gehad om m'n lichaam als nu, ze zitten overal: m'n knieën, vingers, kuiten etc etc). 
Savonds hebben we gegeten in een restaurantje op het strand en nog even een serietje gekeken, omdat we eindelijk weer WiFi hadden. Ook nog even gefacetimed met pap en woutje en daarna nog wat oude kinderprogramma's teruggekeken, te grappig om al die jeugdherinneringen weer op te halen. Wat waren er vroeger zo veel meer leuke tvprogrammas op tv dan al die onzin van tegenwoordig. We zijn daarna lekker gaan slapen.

24 april. Vandaag ging de wekker om kwart voor 6, omdat we vanuit onze voortuin de zonsopgang wilden zien. Het was zo vet om te zien hoe snel die zon opkomt. Echt een prachtig gezicht, zo over de zee. Daarna weer even het bedje ingedoken en rond half 10 gaan ontbijten. Ik zit dit nu op de mooiste plek te typen waar ik tot nu toe m'n blog getypt heb denk ik, op het strand. Vanmiddag nemen we de boot terug naar sihanoukville en reizen daarna richting het noordoosten van Cambodja. We hebben ook nog maar vijf weken te gaan, het gaat zo snel!!

Liefs, Ilse