One, two, treehouse!

Hi lieve mensen,
Hier weer de avonturen van #TeamSabIlse in Laos. We gingen naar Vang Vieng, dus ik zal jullie onze belevenissen vanaf daar vertellen. De weg erheen was echt een ramp! We gingen met de minivan vanuit Luang Prabang naar Vang Vieng. Dit zou een rit zijn van zo'n 5/6 uur. Maar echt al de eerste minuut in de van dacht ik: dit wordt een helse rit. De stoelen waren echt te ruk en er was geen beenruimte, erg fijn met onze lange stelten! Nou, dan zijn er ook nog de slechte wegen in Laos, man man man, ik ben wel wat onverharde paden gewend vanuit Italië ofzo, maar dit; overal gaten in de weg, soms houdt de weg gewoon op en wordt het loszittende stenen, of ze zijn opeens, heel random, bezig met de weg midden op een bergweg. Heel bizar! Het is dan ook niet een rechte snelweg, nee het zijn bergweggetjes met fijne haarspeldbochten waarbij als je een tegenligger tegenkomt je zowat van de cliffrand afvalt. Heel wat angstzweet tijdens die rit dus. Maar het was wel echt een prachtige route, Laos is echt zo mooi! Hoge bergen en prachtige natuur. We reden langs allerlei dorpjes langs de weg, hierbij zagen we pas voor het eerst armoede. Hier wordt echt zo primitief geleefd met kampvuurtjes en buiten in een klein handdoekje douchen (met een klein kraantje en een emmertje jezelf een beetje afspoelen, en waarschijnlijk nog ijskoud water ook), zitten wij te zeuren als de douchestraal niet hard genoeg is haha!
Nouja na ongeveer 8 uur in die minivan te hebben gezeten kwamen we aan bij het busstation van Vang Vieng om vanaf daar naar de stad te gaan. De mannen van de tuktuks stonken naar alcohol dus we hadden ook erg veel zin in deze rit. Zo bizar dat dat hier allemaal gewoon kan...

Vang Vieng is eigenlijk een lange straat met wat zijstraatjes waar het allemaal gebeurt. We kwamen twee Duitse meisjes tegen waarmee we op de slowboat zaten die een leuk restaurant hadden gegeten dus wij daar ook heen. Daarna nog even geskyped met Martijn want hij was jarig!! De WiFi in Laos is erg slecht dus een goede verbinding was er niet, maar wel leuk om hem even te zien! Pap en mam zouden ook naar Delft komen maar tegen de tijd dat zij er waren was de verbinding echt te slecht geworden dus die niet meer echt gesproken.
De volgende morgen wilden we vol goede moed naar de blue lagoon gaan. We hadden eigenlijk niet zo goed uitgezocht hoe en wat en we waren ook nog eens erg moe, dat we besloten een chilldagje te doen en wat dingen te plannen. Dat is nog wel iets Nederlands dat gehaaste en van: we moeten altijd wat doen. Maar hier willen we juist ook relaxen, we doen al zo veel. Dus lekker de hele dag in een restaurantje gezeten, gelezen, heerlijk! 
S'avonds op straat een Pad Thaitje gegeten en daarna naar de lokale kroeg gegaan. Echt een te bizarre kroeg weer: van 8 tot 9 gratis drank en van 9 tot 10 happy hour. Hoe ze zich dat kunnen veroorloven geen idee, maar het was erg leuk haha! Nog leuker waren de shirtjes die je kreeg als je twee drankjes bestelde. Iedereen liep al in die hempjes en nu hebben wij onze garderobe ook uitgebreid met 4 nieuwe hempjes haha! Erg leuke avond!

Volgende morgen was iets minder leuk omdat we brakjes waren én we moesten van hostel wisselen omdat die van ons vol zat helaas. Daarna zijn we naar een restaurantje gegaan waar je op kussens ligt en waar de hele dag Friends aanstaat. Zo dat was chill joh!!
S'middags hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar de blue lagoon gefietst. Met een stadsfietsje (hij was roze, daarom wilde ik m) over onverharde wegen, berg opwaarts haha echt pittig! Prachtige tocht langs de bergen, die trouwens erg indrukwekkend zijn: het zijn eigenlijk hele hoge rotsen met bomen erop en het land eromheen is juist weer heel vlak. Prachtig! En door allerlei dorpjes heen, leukleuk!
Aangekomen bij de blue lagoon waren we een beetje teleurgesteld, we hadden een groot blauw meer verwacht maar het was eigenlijk een soort van klein slootje waar een bedrijfsuitje van een Chinees bedrijf bezig was ofzo, want het stikte weer eens van de chinezen. Even een drankje gedronken en daarna terug gefietst aangezien het al laat in de middag was en we niet in het donker wilden fietsen. Hier lopen trouwens ook overal koeien over de weg of die staan langs de weg te chillen. Zo bizar dat er opeens koeien kunnen oversteken haha, vooral als je net even een filmpje aan het maken bent met de gopro en moet uitwijken voor een koe.
Savonds gegeten bij de irish pub, was echt heerlijk! Daarna wilden we een rustig avondje houden, lekker op bed een beetje lezen en op tijd slapen , wat uurtjes inhalen van de vorige nacht. Helaas hadden we zo'n schijthostel dat er allemaal dronken mensen het erg chill vonden om in onze kamer te chillen met z'n allen. Van die Engelsen die nergens rekening mee houden behalve met zichzelf en die van die schelle stemmen hebben dat je er bijna doof van wordt. Irritatiefactortje!! Heel naar. 
De volgende morgen op tijd opstaan na een gebroken nacht vol Engelsen die lekker hard praatten snachts en een veel te hard bed om de bus te nemen naar Luang Prabang. Na de slechte ervaring met de minivan hebben we dit keer voor een vipbus gekozen. In Thailand was dat ons erg goed bevallen met lekker veel beenruimte enzo. In Laos merk je ook hier weer mee dat het allemaal minder ontwikkeld is en wat ouder, want de bus was echt heel oud. Maar met zo'n grote bus kom je minder snel in de gaten dus het is ook wel weer beter bevallen dat de minivan. Nog een dingetje wat Azië verschilt van Nederland. In Nederland weet je van minuut tot minuut hoe lang je erover doet om bijvoorbeeld van Utrecht naar Amsterdam te treinen. Hier in Azië zeggen ze, ja rond de 5 uur met de bus en vervolgens zit je 7 uur in de bus.
Aangekomen in Luang Prabang zijn we weer naar hetzelfde hostel gegaan als vorige keer. S'avonds op de markt een lekker broodje gehaald bij ons lieve vrouwtje waar we altijd heen gingen, ze begint ons al te herkennen! Toen hoorde ik opeens: 'hee Ils!!', was het Eva, een meisje waar ik twee jaar bij in de klas heb gezeten in Amsterdam! Heel leuk om haar hier te zien!
De volgende dag een relaxdagje gehouden en lekker aan het zwembad gelegen bij ons hostel. De zon scheen erg hard dus toch iets sneller en meer verbrand dan ik wilde... Oeps! Savonds zijn we naar Big Brother Mouse gegaan, een boekenwinkel waar laonezen, vooral jongens, heengaan om met hun Engels geholpen te worden door buitenlandse toeristen. Hier hebben we gepraat, wat oefeningen gemaakt en Justin Bieber gezongen met de jongens uit de regio! Erg bijzonder om te zien hoe erg gebrand ze zijn op het leren van Engels en dat ze zo graag naar school willen; groot verschil met Nederland! Zulke bijzondere verhalen gehoord ook: een jongen had z'n hand tussen een machine gehad bij het werken op het land, de wond zag er nog niet echt goed uit dus ik vroeg hem of hij naar een dokter of ziekenhuis was geweest. Hij antwoordde dat dat niet kon omdat het te duur was om naar de dokter te gaan, het zou dan 50.000 kip zijn ( wat zo'n 5 euro is) en dat z'n ouders alleen z'n school konden betalen en geen ziekenhuisbezoekjes. Pff dat sta je wel even stil bij hoe goed we het hebben in Nederland!
Toen we naar buiten liepen was er allemaal muziek en zaten er allemaal mensen aan tafeltjes. Er was een bruiloft bezig en terwijl wij langs de bruiloft liepen, werden we gewenkt door de bruidegom om erbij te komen zitten. Wij een beetje onpasselijk en twijfelend erheen gelopen, van: uhm oke we gaan nu een wedding crashen... Maar we werden hartelijk ontvangen en mochten aanschuiven tijdens het eten en lekker mee-eten met de laonese hapjes. Heel erg bijzonder!! Zelfs nog met bruid en bruidegom om de officiële trouwfoto geweest, wauw wat een avontuur! Zo bijzonder dat de cultuur hier zo hartelijk is en dat die mensen je gewoon uitnodigen op hun bruiloft!!
De volgende dag hebben we in een cafeetje even wat afleveringen van Wie is de mol? teruggekeken, zodat we weer helemaal bij waren. We hebben avondgegeten bij een buffet midden in een klein straatje. Je kon hier vanalles opscheppen, dus het was een erg gevarieerde maaltijd, van meloen tot friet, van pasta tot brood wat zo vet was dat het smaakte naar oliebollen. Leuk om een keer gedaan te hebben haha!
Savonds gingen we weer naar Utopia, hier weer lekker fanatiek gevolleybald, heerlijk!!
De volgende dag kwamen we erachter dat de slaapbus die we hadden geregeld bij het hostel eerst een seatingbus bleek te zijn en na wat telefoontjes werd het nog erger: een minivan. 12 uur in een minivan naar Huay Xai (grensplaatsje met Thailand in het noorden van Laos) wilden we absoluut niet, dus nog even op het laatste moment een nieuwe slaapbus geregeld. Thank god kon dat nog ergens! De hele dag eigenlijk een beetje gewacht totdat we werden opgehaald. Nou, de slaapbus was echt een giller. Het was een bus zonder stoelen maar met alleen maar stapelbedjes. Die bedjes waren nog smaller dan een eenpersoonsbed, en ongeveer 1,70 lang. Hier moesten Bien en ik lekker knus met z'n tweeën in liggen+nog onze tassen bij onze voeten. Nouja je snapt wel dat dit een erg knusse nacht was haha. We konden alleen draaien als de ander ook draaide en onze voeten lagen zowat bij de mensen die voor ons lagen. Het was ook echt zo koud door de airco, en ik had het idee dat wij de smalste en het dunste dekentje hadden gekregen, dus het was lekker koukleumen! Desondanks was het best een prima busreis en ging de tijd best snel, want we kwamen smorgens vroeg al aan in Huay Xai. 
Gelukkig konden we om 9 uur al in onze kamer en hebben we nog even een paar uurtjes geslapen. Daarna hebben we eigenlijk ook meer een relaxdagje gehouden met wat series terugkijken enzo want we moesten onze energie sparen voor de dag erna.... The gibbon experience!!
Ik voelde me savonds niet heel lekker dus ook weer op tijd gaan slapen en hopen dat het de volgende dag weg was.
Maar helaas de volgende ochtend werd ik ook redelijk beroerd wakker. Even licht gegeten en daarna door naar het office van the gibbon experience waar we een uitleg kregen over wat we de aankomende twee dagen en nacht gingen doen. Ibuprofen erin en gaan. Gelukkig werkte die wel goed, want daarna amper nog last ervan gehad. 
We begonnen met een lange, best pittige hike van zo'n 1,5/2 uur. Dat was een beklimming van de berg middenin de jungle van Laos. Gelukkig pauzeerden we regelmatig dus het was prima te doen, wel lekker zweten. Was wel even lekker, na een maand niet echt te hebben gesport. En toen kwamen we aan bij de eerste echte zipline. Oh my god dat was zo vet. En vanaf toen nog zo'n 9 keer geziplined. De langste was 540 meter lang en het was op zo'n 120 meter hoogte. Zo ziek, je ziet onder je al hele hoge bomen maar alsnog lijken die klein omdat je er zo ver boven zit. 
Bien en ik zijn ook nog samen van een zipline afgegaan, echt te grappig, ging zo hard! Ben echt benieuwd naar de gopro filmpjes! Over gopro's gesproken: er was een gast in de groep van wie z'n gopro naar beneden was gevallen tijdens het ziplinen!! Zn kabeltje brak en daar ging zn gopro. Maar gelukkig was het redelijk op het laatst dus gingen de mannen de jungle in, en jahoor, ze hebben de gopro gevonden!! Echt geniaal!!
De laatste zipline was degene die ons naar onze overnachtingsplek bracht: de treehouse. Een gigantische boomhut met drie verdiepingen, inclusief keukentje en (stort)douche. Zo cool om te douchen met echt een prachtig uitzicht over de jungle. Het is denk ik de gekste plek waar ik ooit ga douchen, op 40 meter hoogte in een boomhut waar je het water van de douche onder je naar beneden ziet vallen. Echt ongelofelijk!!!
We hebben daarna de groep het kaartspelletje shithead geleerd, wat wij in Thailand ook weer hadden geleerd. Daarna kwamen er twee vrouwtjes aan ziplinen met ons avondeten. Heerlijk rijst met groenten etc, prima maaltijd! Hier ook de zonsondergang gezien, ook zo bijzonder. Daarna de rest van de avond met de groep gekaard, zo leuk, we hebben zelfs ge-ezeld haha!! 
Toen al om 21:00 uur naar bed, omdat we de volgende dag om half 7 moesten opstaan. Zo bijzonder om in de jungle te slapen met allemaal geluiden van dieren om je heen.
Na een kort nachtje optijd opgestaan en de treehouse uit-geziplined. We hebben voordat we gingen ontbijten alvast wat ziplines gedaan. Super chill om daar je ochtend mee te beginnen! Daarna terug naar de boomhut voor het ontbijt: rijst, ofcourse! Na het ontbijt moesten we afscheid nemen van de boomhut en gingen we op pad naar de ziplines van die dag. Het was weer zo vet!! Ziek hoog en we gingen hard!! We mochten ook weer samen van de zipline af, echt grappig is dat! Over rivieren heen en hoge bomen, echt prachtige uitzichten!
Smiddags geluncht bij de locals ergens in the middle of nowwhere. Er was een klein laonees jongetje en hij was echt te cute voor woorden. Aziatische kindjes zijn echt zo mooi, zulke grote oogjes, misschien neem ik er nog wel eentje mee naar Nederland!
Daarna over een ziek hobbelige weg terug gereden naar Huay Xai. Onderweg, tijdens al die hobbels, knalde de bank waar Bien en ik op zaten ook nog even kapot haha (het was een pick-up met achterin twee bankjes). Ik ging toen in de auto erbij zitten en daar zat ook een gids van de tour. Hij kon redelijk Engels dus kon nu alles vragen wat me nog bezighield over dit land. Het is zo bizar dat ze hier rond hun twintigste al trouwen, zo'n andere cultuur. Deze jongen werkte ook 7 dagen per week, elke dag van het jaar deed hij die tours, niet normaal toch? En nooit vakantiedagen of überhaupt weekend. Ook reden we langs een enorm groot veld met bananenbomen. De gids vertelde dat al deze bomen waren omgewaaid tijdens een grote storm vorige week. Die aanblik van al die grote bomen die op de grond lagen, was bizar. Alles was omgewaaid, alles! Zelfs wat huizen die tussen de velden stonden. Mensen zijn dus hun hele oogst kwijt én hun huis... Echt zo zielig! Het leek wel een groot slagveld waar een zieke oorlog heeft plaatsgevonden ofzo!
En nu zijn we weer in Huay Xai! Wat een lang verhaal weer en wat hebben we veel meegemaakt weer! Laos is echt een bijzonder land. De wegen zijn echt uber ruk, maar voor de rest zijn de landschappen echt onbeschrijfelijk mooi en de mensen heel gastvrij (in Nederland mag je echt never onuitgenodigd op een bruiloft verschijnen bijv). Morgen nemen we de sleepingbus naar Oudomxai (overdag, maar het vrouwtje van de ticket verkoop zei dat die comfortabeler waren dan de local-seatingbus, zonder airco), dus dat wordt vast weer een leuk volgend avontuur van TeamSabIlse! We vertrekken richting Vietnam, maar dat is zo ver dat we het in twee of drie stukken hakken!
Sorry voor het veel te lange verhaal maar nu zijn jullie weer helemaal bij!
Liefs, Ilse